آبشار نیاگارا در مرز بین‌المللی کانادا و آمریکا و میان دو شهر انتاریو و نیویورک جای گرفته است. بعد از آبشار ویکتوریا در آفریقای جنوبی، نیاگارا دومین آبشار بزرگ دنیا و یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری کانادا است. این آبشار هر سال ۱۲ میلیون گردشگر را مجذوب زیبایی خیره‌کننده خود می‌کند. نیاگارا در زبان بومی به معنی «صدای رعدآسا» است. نیاگارا به مجموع سه آبشار آمریکایی، تور عروس و کانادایی (نعل اسبی) گفته می‌شود. شدت‌ جریان آب و زیبایی آبشار نعل اسبی که در انتاریوی کانادا قرار دارد، گردشگران بیشتری را نسبت به آبشار آمریکایی جذب خود می‌کند. در ادامه مطلب با مجله دلتا همراه باشید.

ویژگی آبشار نیاگارا

در فهرست بلندترین آبشارهای دنیا قرار دارد و این که سرعت حرکت آب‌های آن نسبت به آبشارهای دیگر بیشتر است. نصف نیاگارا در کانادا و نصف دیگر آن در امریکا جریان دارد. آبی که در این آبشار در حال گردش است، از دریاچه ایری می‌آید و به دریاچه انتاریو ریخته می‌شود.

مشخصات سه آبشار نیاگارا

طول دهانه‌ی آبشار آمریکایی و تور عروس برابر با ۳۲/۳۰۸ متر و ارتفاع آن‌ها ۵۳/۶ متر است. البته به دلیل صخره‌هایی که در پایین آبشار قرار گرفته‌اند، ارتفاع واقعی این دو آبشار ۳/۲۱ متر است. حجم آبی که از این دو آبشار فرومی‌ریزد، ۵۶۷,۸۱۱ لیتر در هر ثانیه تخمین زده می‌شود. حجم واقعی آب به سبب دو نیروگاه برق – آبی، همیشه در حال تغییر است. این دو نیروگاه، آب را به درون مخزن‌های خود هدایت می‌کنند. مصرف آب این نیروگاه‌ها تاثیر زیادی بر حجم آب آبشارها دارد. مقدار آبی که درون مخزن‌ها مکیده می‌شود به دو عامل بستگی دارد: ابتدا، فاصله زمانی طی یک روز و دیگری، فاصله زمانی طی یک سال.

تاریخچه‌ مختصر رودخانه نیاگارا و تنداب

تمامی حوضه‌ی دریاچه‌های بزرگ یا گرِیت لیکس (Great Lakes) و رودخانه‌ی نیاگارا، میراثی به‌جا مانده از آخرین عصر یخبندان هستند. ۱۸,۰۰۰ سال پیش، انتاریوی جنوبی با ورقه‌ای یخی به ضخامت ۲ یا ۳ کیلومتر پوشیده شده بود. با پیشروی پهنه‌های یخی به‌سوی جنوب، حوضه‌ی دریاچه‌ها  یا گریت لیکس به وجود آمد.

پرتگاه نیاگارا

حجم عظیم این آب هرگز از جریان باز نمی‌ایستد. وجود مه و آب در حال ریزش، اشکال یخی را در سواحل رودخانه و کناره‌های آبشار پدید می‌آورند. این توده‌های یخی می‌توانند به ضخامت ۱۵ متر برسند. چنانچه زمستان به‌ اندازه‌ی کافی سرد باشد، یخ به‌طور کامل در سرتاسر رودخانه گسترده می‌شود و سطحی را به وجود می‌آورد که به پل یخی مشهور است. زمین میان دریاچه‌ها شیب تندی دارد. این شیب تند، پرتگاهی باشکوه و تماشایی را به ارتفاع یک ساختمان ۲۰ طبقه پدید آورده که به پرتگاه نیاگارا شهرت یافته است. پرتگاه نیاگارا طی فرایند فرسایش پدید آمده و از آبشار نیاگارا کهن‌سال‌تر است. این پرتگاه دو میلیون سال پیش در زیر لایه‌ای از یخ مدفون شده بود.

سخن آخر

هم‌زمان با آخرین عصر یخبندان، یخاب‌ها روی زمین فشرده شدند و لایه‌های رسوبی از خود، بر جای گذاشتند. روند آهسته‌ فرسایش یخ و آب، سطح پرتگاه را فرسود و به شکل کنونی خود درآورد.